Benign Paroksismal Pozisyonel Vertigo Nedir? Bilinmesi Gerekenler

Benign paroksismal pozisyon vertigo (BPPV), kısa ve tekrarlayan vertigo nöbetleri ile karakterize edilen bir hastalıktır. Vertigo, dönme veya dönme hissidir. Bireyler genellikle odanın hareket ettiğini veya döndüğünü hissederler ve dengelerini kaybedebilir, ayakta durmakta veya yürümekte zorluk çekebilirler.

Haber Merkezi / Vertigo nöbetleri sırasında, etkilenen bireylerde sıklıkla anormal göz hareketleri de (nistagmus) olur. BPPV en sık baş pozisyonundaki değişikliklerle tetiklenir. Bozukluğun şiddeti kişiden kişiye değişir. Bazı insanlarda sadece hafif semptomlara neden olurken, diğerlerinde potansiyel olarak daha şiddetli, hatta zayıflatıcı semptomlara neden olabilir.

Etkilenen bireylerin çoğu, kanalit (veya kanalolit) yeniden konumlandırma manevraları gibi invazif olmayan yöntemlerle kolayca ve etkili bir şekilde tedavi edilebilir. Fakat, BPPV etkili bir şekilde tedavi edildikten sonra bile tekrarlayabilir. BPPV’nin iç kulaktaki küçük kalsiyum karbonat kristallerinin yer değiştirmesinden kaynaklandığına inanılmaktadır.

Bu küçük kristaller, yerçekimi ve ivme algılama yapılarından kaynaklanır ve başın hareketlerini algılamaya hizmet eden ve vücudun dengeyi korumasına yardımcı olan bir rol oynayan küçük, birbirine bağlı, ilmekli tüpler olan üç yarım daire biçimli kanaldan birine uygunsuz bir şekilde yerleşir.

Bu yer değiştirmenin altında yatan kesin neden her zaman bilinmemektedir (idiyopatik). Nüksler mümkündür çünkü ek kalsiyum yerinden çıkabilir. Tedavi manevraları, kalsiyum parçacıklarını geldikleri hazne olan ana girişe geri taşır. Bu baş dönmesini durdurur, ancak manevralar ileride ek kalsiyum kristallerinin dökülmesini engellemez.

BPPV’li bireylerde vertigo genellikle 30 saniyeden az sürer, dengesizliğe ve denge kaybına yol açabilir. Baş dönmesi, mide bulantısı, kusma ve bulanık görme gibi ek semptomlar gelişebilir. Mide bulantısı veya mide bulantısı hissi, baş dönmesi hissi geçtikten sonra bile kısa bir süre devam edebilir.

BPPV ile ilişkili yaygın bir bulgu, gözün hızlı, istemsiz hareketleriyle karakterize edilen bir göz hareketi bozukluğu olan nistagmustur. Gözler, belirli yönlerde zıplama veya seğirme olarak tanımlanabilir. BPPV ile ilişkili nistagmus yorulabilir, yani orijinal vertigo ve nistagmusa neden olan pozisyon değişikliği tekrarlanırsa nistagmusun şiddeti bir süre sonra azalır.

Anormal göz hareketlerinin yönü ile tanımlanan nistagmus tipi, iç kulağın üç yarım daire şeklindeki kanalından hangisinin tutulduğuna bağlıdır. Üç kanal arka, yatay (yanal) ve ön (üst) kanallar olarak bilinir. Bu nedenle BPPV, ilgili kanala bağlı olarak arka kanal BPPV, yatay kanal BPPV veya ön kanal BPPV olarak sınıflandırılabilir. Çoğu BPPV vakası, vakaların yaklaşık %80’ini oluşturan posterior kanalı içerir.

BPPV’nin altında yatan kesin neden bilinmemektedir. Araştırmacılar çoğu BPPV vakasının iç kulağı etkileyen anormalliklerden kaynaklandığına inanıyor. İç kulak, dış kulaktan gelen ses basıncını işitsel kanal yoluyla beyne gönderilen sinir uyarılarına dönüştüren kokleayı içerir. İç kulak ayrıca yarım daire kanallarını içeren denge için bir vestibüler aparat içerir. Sıvı bu kanallardan geçerek beynin başın dönme hareketlerini algılamasını sağlar.

İç kulakta bulunan iki ek yapı, utricle ve saccule’dir (otolith organları). Utrikül ve kese, yerçekimi dahil olmak üzere başın hızlanma hareketlerini algılayan sıvı dolu keseler veya boşluklardır. Utricle ve saccule küçük kalsiyum karbonat kristalleri içerir. Bilinmeyen nedenlerle, BPPV’li bireylerde bu kristaller kısmen aşınabilir ve kristallerin küçük parçaları düşerek bitişik yarım daire biçimli kanallardan birinde son bulabilir.

Kanalların içinde bu kristaller, kupula adı verilen iç kulak tüplerinin özelleşmiş algılama organını uyarabilir. Bu, vücudun normalde baş dönmesine neden olmayan belirli baş pozisyonu değişikliklerine duyarlı olmasına neden olur. Temel olarak beyne, dönme ile ilişkili asimetri türüne benzeyen güçlü asimetrik sinir sinyalleri gönderilir.

BPPV’nin altında yatan nedene ilişkin öne sürülen iki spesifik teori, kanalitiyazis ve kupulolitiazis teorileridir. Önerilen bu mekanizmalar birbirini dışlamaz ve her ikisinin de meydana geldiğine dair bilimsel kanıtlar vardır, ancak kanalitiazis kupulolitiazisten daha yaygındır.

Kanalitiyazis, yarım daire kanalları içinde serbestçe hareket eden kalsiyum kristallerini ifade eder ve baş pozisyon değiştirdiğinde, bu kristaller kanal boyunca hareket eder. Bu kristaller hareket ettikçe, endolenf olarak bilinen kanalların içindeki sıvıyı arkalarında sürüklediklerine inanılıyor. Endolenf kanallardan geçerken kupulanın tüylü hücrelerini uyararak vertigo ve nistagmusa neden olur.

Baş hareket etmediğinde, kristaller (ve dolayısıyla endolenf) de hareket etmez. Sonuç olarak, kupula uyarımı yoktur ve buna bağlı vertigo veya nistagmus yoktur. Bu kristallerin sonunda çözüldüğüne veya girişe (kanallardan birinin girişindeki boşluk) geri düştüğüne inanılmaktadır. Kanalitiyazis çoğu BPPV vakasını en iyi şekilde açıklıyor gibi görünmektedir.

Kupulolitiazis, genellikle arka kanal olmak üzere üç yarım daire şeklindeki kanaldan birinde kupulaya yapışan veya yapışan kristalleri ifade eder. Kupulolitiyazın neden olduğu BPPV’nin, konumlandırma tedavilerine de yanıt vermeyen daha kalıcı BPPV vakalarından sorumlu olduğuna inanılmaktadır.

Ne kanalitiyazis ne de kupulolitiazis teorileri, kristallerin neden yerinden çıktığını ele almaz. Hangi koşulların kristallerin yerinden çıkmasına ve yarım daire kanallarına girmesine neden olabileceğine dair birçok farklı teori vardır. Bu tür durumlar arasında kafa travması, ameliyat, kronik orta kulak enfeksiyonları (orta kulak iltihabı), şiddetli soğuk algınlığı veya enfeksiyon veya vestibüler nörit yer alır. Osteoporoz ile bazı olası ilişkiler vardır.

Bireyleri BPPV’ye yatkın hale getirebilecek ek faktörler arasında alkolizm, hareketsizlik, yaş ve bazı merkezi sinir sistemi bozuklukları yer alır. BPPV tanısı, karakteristik semptomların tanımlanmasına, ayrıntılı bir hasta öyküsüne ve kapsamlı bir klinik değerlendirmeye dayanır. Etkilenen bireylerde genellikle vertigo atakları öyküsü vardır.

BPPV’li bireyler, başın kristalleri (otolitleri) yarım daire biçimli kanallardan dışarı ve girişe geri kaydırmak için tasarlanmış bir dizi özel hareketten geçirildiği kanalit yeniden konumlandırma manevralarıyla tedavi edilebilir. Kristaller girişe geri döndüklerinde, genellikle birkaç gün içinde yeniden emilirler. Manevraların tekrarlanması gerekebilir.

Üç yarım daire kanalından hangisinin tutulduğuna bağlı olarak farklı manevralar gerekir. Kanalit yeniden konumlandırma manevraları, BPPV tedavisinde genellikle oldukça etkilidir, ancak durum genellikle bir yıl içinde tekrarlayabilir. Kanalit yeniden konumlandırma manevraları başlangıçta bir doktorun muayenehanesinde gerçekleştirilir, ancak etkilenen kişilere evde yapmaları için manevralar öğretilebilir.

Not: Sunulan bilgilerin amacı herhangi bir hastalığı teşhis veya tedavi etmek, iyileştirmek veya önlemek değildir. Tüm bilgiler yalnızca genel bilginize yöneliktir, tıbbi tavsiye veya belirli tıbbi durumların tedavisinin yerine geçmez. Uygulamadan önce bu bilgileri doktorunuzla görüşün.