Okur Chung Nörogelişimsel Sendrom Nedir? Belirtileri, Nedenleri, Teşhisi, Tedavisi

Okur Chung nörogelişimsel sendromu (OCNDS), CSNK2A1 genindeki değişikliklerin (varyantlar veya mutasyonlar) neden olduğu son derece nadir bir genetik nörogelişimsel sendromdur. Bu gen varyantları bireyleri farklı şekilde etkileyen semptomlara neden olur.

Haber Merkezi / Yaygın semptomlar arasında konuşma ve motor gecikmeler, zihinsel engeller, davranışsal zorluklar, uyku sorunları ve diğer nörolojik sorunlar yer alır. OCNDS’nin bilinen bir tedavisi veya tedavisi yoktur, bu nedenle tedavi semptom yönetimine odaklanır.

Çoğu zaman, bu gen değişikliği kendiliğinden gerçekleşir ve kalıtsal değildir, ancak CSNK2A1 gen varyantını ebeveynlerinden miras alan hastalar da rapor edilmiştir. OCNDS, otozomal dominant kalıtım modelini takip eder; bu, OCNDS’li bir bireyin CSNK2A1 varyantını her çocuğa geçirme riskinin %50 olduğu anlamına gelir.

Genel olarak OCNDS’li bireylerde şiddete göre değişen gelişimsel gecikmeler vardır. Aşağıdaki klinik bulgulara sahip bireylerde OCNDS düşünülmelidir:

Hafif ila orta dereceli gelişimsel gecikme (DD) veya zihinsel engellilik (ID),
Bebeklik ve/veya çocuklukta genelleştirilmiş hipotoni,
Konuşma gecikmesi,

Ve

Bebeklik veya çocukluk döneminde ortaya çıkan aşağıdaki özelliklerden herhangi biri:

Bebeklerin beslenme güçlükleri,
Tek bir nöbet olayından tedavisi zor epilepsiye kadar değişen nöbetler,
Tekrarlayan (basmakalıp) hareketler, otizm spektrum bozukluğu, saldırganlık ve öfke nöbetleri ve dikkat eksikliği/öfke nöbetleri dahil davranışsal bulgular/ hiperaktivite bozukluğu,
Yavaş büyüme, gelişememe veya kilo almada zorluk,
Spesifik olmayan yüz farklılıkları (örn. yuvarlak yüz, kısa geniş burun ucu).

Semptomların sıklığı, başlangıç ​​yaşı ve çözülme yaşı tam olarak belirlenmemiştir ancak OCNDS’nin en çok gözlenen semptomları şunlardır:

Konuşma gecikmesi/konuşamama,
Motor gecikme (örn. yürüme),
Zihinsel engeller, öğrenme güçlükleri, otizm spektrum bozukluğunun özellikleri,
Öfke nöbetleri, el çırpma diğer stereotipik hareketler gibi davranış zorlukları,
Uyku-uyanıklık döngüsünün bozulması nedeniyle uyku sorunları (sirkadiyen ritim),
Nörolojik özellikler (örneğin, düşük kas tonusu (hipotoni), beceriksiz hareketler, küçük kafa (mikrosefali), epilepsi (nöbetler) yürüyüş anormallikleri),

Beyindeki spesifik olmayan yapısal anormallikler,
Kısa boy; sıklıkla büyüme hormonu eksikliği olmadan,
Doğumdan itibaren beslenme güçlükleri, reflü (mide yanması), kabızlık,
Kulak ve akciğerlerde küçük enfeksiyonlar,
Çarpık (yan yana sıralanmış) dişler ve çürükler,
Hipermobilite, fıtıklar, kalça displazisi,
Şaşılık, yakın/yakın görme gibi görme sorunları uzağı görememe, astigmatizma,
Omurgalarda küçük iskelet deformasyonları.

OCNDS, CSNK2A1 genindeki değişikliklerden (varyantlar veya mutasyonlar) kaynaklanır . OCNDS otozomal dominant kalıtımı takip eder. Bu, bir bireyin tıbbi sorunlara neden olması için CSNK2A1 geninde yalnızca tek bir patojenik varyanta (heterozigot olarak adlandırılır) ihtiyaç duyduğu anlamına gelir. Gen varyantı ebeveynden kalıtsal olabilir veya etkilenen bireyde değişen bir genin sonucu olabilir. Gen varyantının etkilenen ebeveynden çocuğa geçme riski her hamilelik için %50’dir. Risk erkekler ve kadınlar için aynıdır.

Heterozigot mutasyonlar, vücudun talimatlarında bir genin iki farklı versiyonunun bulunması gibidir. Genler vücuda nasıl büyüyeceğini, gelişeceğini ve düzgün çalışacağını söyleyen küçük kod parçaları olarak düşünülebilir. Genellikle bir gen dizisini annemizden, diğer bir diziyi de babamızdan alırız. Bir varyant meydana geldiğinde, bu gen setlerinden birinde küçük bir değişiklik olduğu anlamına gelir.

Heterozigot, iki genin her birinde genetik kodun farklı olduğu anlamına gelir (yani, bir genin normal koda sahip olduğu ve diğer genin biraz değiştirilmiş bir koda sahip olduğu). Bazen varyantlar, OCNDS gibi benzersiz özelliklere veya sağlık sorunlarına yol açabilir.

CSNK2A1 geni , kazein kinaz 2 (CK2) adı verilen bir proteinin alfa alt biriminin üretilmesi (kodlanması) için talimatlar sağlar. CK2 beyinde bol miktarda bulunan ve nöronların gelişimi ve sinaptik iletim için önemli olan önemli bir kinazdır (enzim). Sinaptik iletim, nöronların birbirleriyle nasıl iletişim kurduğudur; sinaps adı verilen küçük boşluklar üzerinden mesajlar gönderirler. Bu süreç beynimizin bilgiyi işlemesine yardımcı olur ve öğrenme ve hafıza için önemlidir. CSNK2A1’deki varyantların normal işleyişi nasıl etkilediğini belirlemek için araştırmalar halen devam etmektedir.

OCNDS’ye yalnızca genetik testlerle (örneğin, tam ekzom veya tam genom dizilimi) teşhis konulabilir. Testlere erişim eksikliği nedeniyle resmi bir tanıya sahip olmayan OCNDS’li birçok kişi olması muhtemeldir. OCNDS, semptomları diğer birçok nörogelişimsel bozuklukla paylaşır ve bir klinisyeni genetik test istemeye sevk eden, tanının gecikmesine veya yanlış teşhise yol açabilecek spesifik bir semptom yoktur. Ailelerin karşılaştığı teşhis zorlukları arasında testlere ve genetik danışmanlara erişim eksikliği yer alıyor.

Temmuz 2023 itibarıyla hiçbir klinik uygulama veya fikir birliği kılavuzu yayınlanmamıştır.

Önerilen değerlendirmeler aşağıdakileri içerir:

Nörolojik (EEG, MRI, yürüyüş/koordinasyon),
Gelişim (motor, bilişsel, konuşma/dil),
Nöropsikiyatrik (davranışsal kaygılar, uyku sorunları, kaygı, DEHB, OSB benzeri davranışlar),
Gastrointestinal (beslenme durumu, oromotor fonksiyon),
Oftalmolojik,
Kardiyovasküler,
Genitoüriner,
Solunum/uyku,
Genetik danışmanlık.

Kullanılabilecek tedaviler şunları içerir:

Beslenme tedavisi (gastrostomi tüpü dahil),
Büyüme hormonu tedavisi (büyüme hormonu eksikliği kanıtı olan bireylerde boy kısalığını tedavi etmek için),
Epilepsili bireyler için standartlaştırılmış nöbet önleyici ilaçlar (ASM). Hiçbir ASM’nin özellikle OCNDS için etkili olduğu gösterilmemiştir.
Ortopedi, fizik tedavi, mesleki terapi (motor koordinasyon sorunları için),
Gelişimsel gecikme/zihinsel engellilik için erken müdahale programları,
Otizm spektrum bozukluğu için uygulamalı davranış analizi (ABA) terapisi,
Diğer tedaviler uygun olabilir. Bireye bağlı olarak gelişimsel pediatri uzmanları ve/veya pediatrik psikiyatristlerle yapılan görüşmeler faydalı olabilir.