Ekstrinsik Alerjik Alveolit Nedir? Belirtileri, Nedenleri, Teşhisi, Tedavisi

Ekstrinsik alerjik alveolit ​​(EAA), aşağıdakileri içeren ancak bunlarla sınırlı olmayan çevresel ajanların tekrar tekrar solunmasından kaynaklanan bir akciğer bozukluğudur: (1) mantar ve mikrobiyal ajanlar, (2) tarımsal toz veya proteinler, (3) biyoaerosoller ve (4) çeşitli reaktifler kimyasallar. Belirli mesleki ortamlarda sıklıkla bulunan bu ajanlar, bağışıklık sisteminden akciğerlerde iltihaba neden olan bir reaksiyona (alerjik reaksiyon) neden olur. 

Haber Merkezi / Bağışıklık sisteminin yabancı maddeye (antijenlere) karşı ‘duyarlı hale gelmesi’ ve alerjik reaksiyona neden olması için tekrarlanan ve uzun süreli maruz kalma gerekli olduğundan, EAA’nın maruziyetin ilk gününde meydana gelmediğine dikkat etmek önemlidir. Tekrarlanan maruziyetlerde bile insanların %10-40’ı hiçbir belirti göstermez.

EAA ile ilişkili alerjik reaksiyonlar ve iltihaplanma, akciğerlerin içindeki nefes alma ve gaz değişiminden sorumlu hava keseleri olan alveollerde meydana gelir. Bu, EAA’yı alerjik astımdan ayırır; çünkü EAA alveollerde meydana gelirken astım akciğerlerin hava yollarında veya bronşlarında meydana gelir. EAA, değişen yoğunluk ve klinik bulgulara sahip karmaşık bir solunum sendromudur. 

EAA, sonraki maruziyetten sonra saatler ila birkaç hafta süren solunum semptomları ve ateşle birlikte kısa bir süre (akut form) ortaya çıkabilir. Kronik form, tahriş edici maddeye uzun süreli maruz kalma sonucu ortaya çıkar ve haftalardan yıllara kadar sürebilir. Kronik EAA sonuçta kalıcı akciğer yara izine (pulmoner fibrozis) ve yetersiz oksijen alımına (solunum yetmezliği) yol açabilir.

EAA, neden olan alerjenlere maruz kalmanın yoğunluğuna ve sıklığına bağlı olarak akut, subakut veya kronik olarak sınıflandırılabilir. Genel olarak, EAA’nın tüm türlerinin semptomları arasında nefes darlığı (nefes darlığı) ve öksürük bulunur. Daha az görülen semptomlar arasında göğüste sıkışma hissi ve ateş, titreme, kilo kaybı ve genel rahatsızlık hissi (halsizlik) gibi yapısal semptomlar yer alır.

Bu durumun çoğu vakası, ‘grip benzeri’ olabilen ve antijene daha sonraki maruziyetlerden birkaç saat sonra ortaya çıkan hafif, kısa (akut) ataklarla karakterize edilir. Kronik vakalar, tekrarlanan ataklarla veya tahriş edici maddeye uzun süre maruz kalmayla gelişir ve ateş, nefes alırken çatırtı sesleri (raller), nefes almada zorluk, cildin mavimsi görünümü (siyanoz) ve muhtemelen öksürükten kan gelmesi gibi daha ciddi semptomlara neden olabilir. 

Kronik vakalar, kalıcı akciğer yara izi ve akciğer kapasitesinin azalması dahil olmak üzere akciğerlerde ciddi hasara yol açabilir. Akciğer biyopsileri, hava keselerinde genellikle kompakt olmayan (kötü oluşmuş veya gevşek) anormal beyaz kan hücrelerinin (granülomlar) oluşumunu gösterebilir. Birçok özelliği ve semptomu diğer akciğer hastalıklarıyla örtüştüğü için EAA kolaylıkla yanlış teşhis edilir.

EAA, alerjik reaksiyonu tetikleyen çevresel bir tahriş edici maddeye (alerjen) karşı alerjik bir tepkiden kaynaklanır. Bu tahriş edici maddeler, tarımsal (hayvansal ve bitkisel) tozlar, mantarlar, küfler ve reaktif kimyasallar dahil ancak bunlarla sınırlı olmamak üzere çeşitli olası kaynaklara sahip olabilir. Oksijen değişiminin gerçekleştiği alveollere ulaşmak için partiküllerin çok küçük olması (çapı 5 mikronun altında) olması gerekir (bir mikron, metrenin milyonda biri kadardır). Daha önce de belirtildiği gibi, tahriş edici maddeye karşı bağışıklık veya alerjik tepki geliştirmek için tekrarlanan maruz kalma gerekir.

Mikroskobik parçacıkların bu tür tekrar tekrar solunması genellikle belirli mesleki ortamlar veya coğrafi bölgelerle ilişkilidir. Kuşlarla ilişkili tahriş edici maddeler (kuş tozu), peynir üretimi (küf), şeker üretimi (küflü şeker kamışı tozu), banyo küveti tamiri (boya katalizörü), çiftçilik dahil olmak üzere mesleki ortamlarda karşılaşılan çok çeşitli maddeler bu bozukluğa bağlı olabilir. 

Semptomların değişken sunumu ve düşük prevalansı nedeniyle EAA kolaylıkla yanlış teşhis edilir. Bununla birlikte, hızlı tanı önemlidir çünkü neden olan alerjenlerden kaçınmak, özellikle erken aşamalarda rahatlama sağlayabilir. Teşhise fiziksel veya tarihsel bilgiler yoluyla ulaşılabilir ancak çoğu zaman bulguların bir kombinasyonunu gerektirir.

Bir hastanın değerlendirilmesindeki ilk adım, potansiyel maruziyetlerin ayrıntılı bir geçmişini toplamaktır. EAA akut, subakut veya kronik olarak kategorize edilebilir. Akut EAA hastalarında maruziyetten sonraki 4 ila 12 saat içinde ateş, öksürük, nefes almada zorluk, üşüme, halsizlik, göğüste sıkışma ve kas ağrısı (miyalji) gibi semptomlar görülebilir. Subakut ve kronik EAA’lı hastalar, kademeli olarak nefes almada zorluk, yorgunluk ve kilo kaybının başladığını bildirirler. Bu belirti ve semptomlar fizik muayene sırasında belirlenebilir.

EAA ile ilişkili tipik akciğer sesleri, akciğerlerin tabanından gelen fokurdama veya çatırtı sesini (çift baziller çıtırtılar) ve inspiratuar orta gıcırtıları içerir. EAA’da hışıltı nadiren görülür. Hava yolu tıkanıklığı veya kısıtlaması, genellikle egzersize bağlı gaz değişimi anormalliklerinin yanı sıra, solunum fonksiyon testlerinde ortaya çıkarılabilir.

EAA’lı bir kişinin göğüs röntgeni, durumun ciddiyetine bağlı olarak normal veya anormal olabilir. X ışınları ayrıca farklı EAA türleri arasında da farklılık gösterebilir. Örneğin, kuş yetiştiricilerinin akciğeri olan hastalarda üst akciğer bölgesi sıklıkla etkilenmiş gibi görünürken, EAA’nın en yaygın türü olan yaz tipi aşırı duyarlılık pnömonisi (SHP) olan kişilerde alt akciğer bölgesi daha sık etkilenmektedir. Japonya’da mevsimsel küf kirliliğinin neden olduğu. X ışınları ayrıca hava hapsini, yara izini veya havayla dolu akciğer dokusu keselerini (akciğer kistleri) ortaya çıkarabilir.

Hastanın kan serumunda antikor testi, neden olan alerjenin tanımlanmasını sağlayabilir (çünkü antikorlar spesifik alerjene karşı üretilir). Çoğu hastada, nedensel antijene özgü dolaşımdaki antikorların serum konsantrasyonları yüksektir. Ne yazık ki, EAA’ya neden olduğu bilinen 300’den fazla antijen vardır, bu nedenle nedeni tam olarak belirlemek zor olabilir.

Daha ileri analiz için, akciğerlerdeki beyaz kan hücrelerinin analizi veya akciğer biyopsisi (transbronşiyal akciğer biyopsisi veya cerrahi akciğer biyopsisi) için akciğer sıvılarından bir numunenin (bronkoalveoler lavaj (BAL) sıvısı) alınması önerilebilir. 

Daha ilerlemiş EAA’lı hastalar (fibrotik EAA – akciğer dokusunun yerini skar dokusu almıştır) genellikle daha yaşlıdır (65 yaş üstü), akciğer kapasitesi daha düşük (maksimum ekspiratuar hacim) ve akciğerlerin oksijen alımında azalma (azalma oranı) vardır. alveollerde gaz değişimi). İlerlemiş akciğer fibrozisi vakalarında kalp yetmezliği ve parmak uçlarının anormal şekilde yuvarlaklaşması (dijital çomaklaşma) meydana gelebilir.

Akut vakalarda, akciğerlerde kalıcı değişiklikler gelişmeden önce erken teşhis ve tedavi edilirse tüm semptomlar genellikle çözülebilir. Tanı anında akciğerde kalıcı skarlaşma gibi kalıcı akciğer değişiklikleri mevcutsa hastanın tedaviye iyi yanıt vermemesi mümkündür.

EAA tedavisi başlangıçta alerjenin tanımlanmasına bağlıdır. Neden olan antijen belirlendikten sonra maruz kalmayı önlemek veya azaltmak için önleyici tedbirler alınabilir. Örneğin, mesleki bir ortamda, hafif vakalar havalandırmanın iyileştirilmesi veya hava filtreli maskelerin kullanılmasıyla hafifletilebilirken, ciddi veya uzun süreli vakalar kariyer değişikliğini gerektirebilir.

Maruziyetten kaçındıktan sonra semptomlar devam ederse kortikosteroid gibi antiinflamatuar bir ilaç faydalı olabilir. Akut vakalarda, kortikosteroidlerle birlikte kaçınma önlemleri sıklıkla semptomların şiddetini azaltabilir. 

Çalışmalar, fibrozun oluşmadığı EAA hastalarının akut vakalarında kortikosteroid kullanımının anlamlı derecede daha yararlı olduğunu göstermiştir. EAA hastalarında alerjik yanıtı azaltmak için bağışıklık sistemini baskılayan ilaçlar da kullanılabilir. Bu ilaçların EAA hastalarında semptomları hafifletmesine ve nefes alma kapasitesini artırmasına rağmen bağışıklık sistemini baskıladığını unutmamak önemlidir. 

Sonuç olarak hastalar enfeksiyonlara karşı daha duyarlı olabilir. İlerlemiş EAA hastalarında bazı destekleyici tedaviler reçete edilebilir, akciğerlerin oksijen alımını artırmak için oksijen tedavisi veya hava yollarını açan ilaçlar (bronkodilatör) gibi. Ek olarak, nefes darlığını veya kronik öksürüğü kontrol altına almak için opioidler, ilerlemiş EAA için destekleyici bakım olarak reçete edilebilir.