Brugada Sendromu Nedir? Bilinmesi Gerekenler

Brugada sendromu, kalbin elektrik sistemini etkileyen bozukluklarla karakterize, nadir görülen kalıtsal bir kardiyovasküler hastalıktır. Ana semptom düzensiz kalp atışlarıdır ve tedavi edilmezse potansiyel olarak ani ölümle sonuçlanabilir. 

Haber Merkezi / Son raporlar, Brugada sendromunun yapısal olarak normal kalpleri olan hastalarda ani ölümlerin %20’sinden sorumlu olabileceğini düşündürmektedir. Klinik fenotip yetişkinlikte ortaya çıkar ve erkeklerde daha sık görülür. Sıklıkla ani ölüm, hastalığın ilk belirtisi olabilir.

Brugada sendromu genetik bir hastalıktır ve otozomal dominant kalıtımı izler. Şu anda, Brugada sendromunun prevalansının 10.000 kişide 5 olduğu tahmin edilmektedir.

Brugada sendromundan etkilenen bir birey tipik olarak 40 yaş civarında semptomlar göstermeye başlar. Brugada sendromlu bireylerde düzensiz kalp atışları (ventriküler aritmiler) olabilir veya belirgin semptomları olmayabilir (asemptomatik). Düzensiz kalp atışları nefes almada güçlük, bilinç kaybı veya bayılma (senkop) ve ani ölüme neden olabilir.

Semptomların şiddeti kişiden kişiye değişir. Ateş ve sodyum bloke edici ilaçlar gibi Brugada sendromu için bilinen bazı tetikleyiciler vardır. Brugada sendromunun spesifik bir sunumu, ani beklenmedik gece ölümü sendromu (SUNDS) olarak bilinir.

SUNDS, Güneydoğu Asya’da yaygındır ve görünür veya tanımlanabilir bir neden olmadan uyku sırasında kalp durmasından ölen genç bireylerde görülür. Brugada sendromunun bir başka sunumu, bir çocuğun yaşamın ilk yılında tanımlanabilir bir neden olmaksızın ölümü olan ani bebek ölümü sendromudur (SIDS).

Brugada Sendromu esas olarak, hızlı sodyum akımı –INa-‘yı düzenlemekten sorumlu kardiyak sodyum kanalı olan voltaj kapılı Nav1.5’in α-alt birimini kodlayan SCN5A genindeki mutasyonlardan kaynaklanır . Sodyum kanalı alt birimlerinin veya onları düzenleyen proteinlerin işlev bozukluğuna neden olur. Sodyum kanallarının işlev bozukluğu, kalpte lokal iletim blokajlarına yol açar.

Şu anda 18 farklı gende BrS ile ilişkili 250’den fazla mutasyon bildirilmiştir ( SCN5A, SCN1B, SCN2B, SCN3B, SCN10A, ABCC9, GPD1L, CACNA1C, CACNB2, CACNA2D1, KCND3, KCNE3, KCNE1L -KCNE5-, KCNJ8, HCN4, RANGRF, SLMAP ve TRPM4 ), sodyum, potasyum ve kalsiyum kanallarını veya bu kanallarla ilişkili proteinleri kodlar. 18 ilişkili genin tanımlanmasına rağmen, klinik olarak teşhis edilen vakaların %65-70’inde tanımlanabilir bir genetik neden yoktur.

Bu mutasyonların çoğu, ebeveynlerden çocuklarına otozomal dominant bir şekilde kalıtılır. Bu, bir bireyde hastalığın ortaya çıkması için anormal bir genin yalnızca tek bir kopyasının gerekli olduğu anlamına gelir. Hastalığı olan çoğu kişinin etkilenen bir ebeveyni de vardır. Etkilenen bir bireyin her çocuğunun, bireyin cinsiyetine bakılmaksızın, genetik varyasyonu miras alma şansı %50’dir.

Brugada sendromu ile ilişkili olduğu bilinen birincil gen, kromozom 3’te bulunur ve SCN5A geni olarak adlandırılır. Brugada sendromlu bireylerin yaklaşık %15-30’unda bir SCN5A gen mutasyonu vardır. Bu gen, sodyum atomlarının sodyum kanalı adı verilen bir kanal aracılığıyla kalp kası hücrelerine hareketini sağlayan bir proteinin üretilmesinden sorumludur.

SCN5A genindeki anormallikler, sodyum kanalının yapısını veya işlevini değiştirir ve sodyumun kalp hücrelerine indirgenmesine neden olur. Azalan sodyum, ani ölüme yol açabilen anormal kalp ritmine yol açabilir.

SCN5A _gen mutasyonları, Romano-Ward sendromu adı verilen kalp ritmi anormalliklerinin bir biçimi olan uzun QT sendromu tip 3 (LQT3) ile de ilişkilidir. Bazı ailelerin akrabalarında Brugada sendromu ve LQT3 olduğu bildirilmiştir, bu da bu durumların aynı bozukluğun farklı türleri olabileceğini düşündürmektedir.

Brugada sendromunun teşhisi, kapsamlı bir klinik değerlendirmeye, ailede ani kardiyak ölüm öyküsünü içerebilecek eksiksiz bir tıbbi ve aile öyküsüne ve kalbin elektriksel aktivitesini kaydeden elektrokardiyogram (EKG’nin EKG’si) olarak bilinen özel bir teste dayanır. Doktorlar, Brugada sendromunun karakteristik EKG özelliklerini tetikleyen spesifik ilaçlar (sodyum kanal blokerleri) kullanabilirler.

Teşhisi doğrulamak için tüm genlerdeki mutasyonlar için moleküler genetik (DNA) testi mevcuttur, ancak etkilenen bireylerin yalnızca yaklaşık %30-35’inde kapsamlı bir genetik testten sonra tanımlanabilir bir gen mutasyonu vardır. SCN5A geninin sekans analizi, moleküler genetik tanı koymanın ilk adımıdır çünkü bu gendeki mutasyonlar, Brugada sendromunun en yaygın nedenidir (yaklaşık %25).

Brugada sendromunun şu an için tedavisi yoktur. Yüksek ventriküler fibrilasyon riski taşıyan kişiler, implante edilebilir bir kardiyoverter defibrilatör (ICD) ile tedavi edilir. Bu cihaz, anormal kalp atışını otomatik olarak algılar ve kalbe normal ritmi geri getiren bir elektriksel uyarıyı seçici olarak iletir.

İzoproterenol, elektrik fırtınalarına (kararsız ventriküler aritmiler) yanıt vermede etkili bir yol olarak kullanılan bir antiaritmiktir. Asemptomatik bireylerin tedavisi için öneriler tartışmalıdır. Muhtemel tedaviler şunları içerebilir: İlk semptom bazen ani kardiyak ölüm olsa da semptomlar gelişene kadar gözlem veya ICD yerleştirilmesi için kimin uygun olduğunu belirlemek için aile öyküsünün veya elektrofizyolojik çalışmanın kullanılması.

Not: Sunulan bilgilerin amacı herhangi bir hastalığı teşhis veya tedavi etmek, iyileştirmek veya önlemek değildir. Tüm bilgiler yalnızca genel bilginize yöneliktir, tıbbi tavsiye veya belirli tıbbi durumların tedavisinin yerine geçmez. Uygulamadan önce bu bilgileri doktorunuzla görüşün.