Selektif Mutizm (Konuşmazlık) Nedir? Nedenleri, Belirtileri, Teşhisi, Tedavisi

Selektif mutizm (konuşmazlık), öncelikle çocukluk döneminde ortaya çıkan nadir bir psikiyatrik durumdur. Belirli sosyal durumlarda konuşamama ile karakterizedir. Konuşma ve konuşulan dili anlama yeteneği bozulmaz ve daha tanıdık ortamlarda sergilenebilir. Semptomlar aşırı utangaçlık ve sosyal kaygıyı içerir.

Haber Merkezi / Selektif konuşmazlık, sürekli konuşma başarısızlığıyla karakterize nadir görülen bir psikiyatrik bozukluktur. Konuşmanın beklendiği belirli sosyal durumlarda (örneğin okulda, oyun arkadaşlarıyla veya yabancıların bulunduğu durumlarda).

Etkilenen kişiler el kol hareketleri yaparak, başlarını sallayarak, sesler çıkararak, tek heceli kelimeler söyleyerek veya fısıldayarak iletişim kurabilirler. Bununla birlikte, selektif konuşmazlığa sahip bireyler genellikle evde normal şekilde konuşurlar ve tipik dil becerilerine sahip gibi görünürler; ancak kendi yaşlarındaki diğer çocuklarla karşılaştırıldığında dilbilgisi gibi alanlarda hafif dil güçlükleri yaşayabilirler.

Semptomlar ayrıca sosyal utanç korkusu, yapışkanlık ve kaygıyı da içerebilir. Selektif  konuşmazlığa sahip bireylerin sosyal fobi gibi anksiyete bozukluklarına da yakalanma olasılıkları daha yüksektir.

Selektif konuşmazlığa sahip bireyler aşırı derecede utangaç, sosyal olarak izole ve içine kapanık olabilirler. Bazı durumlarda seçici mutizm yalnızca birkaç hafta veya ay sürer. Ancak bazı vakaların birkaç yıldır devam ettiği bildirildi.

Selektif mutizm belirtileri genellikle iki ila dört yaşları arasında fark edilir hale gelir. Ancak tanı, çocuk okula veya diğer sosyal ortamlara girene kadar belirgin olmayabilir. Okuldaki işlevsellik ve sosyal durumlar bozulabilir. Selektif  konuşmazlığa sahip bireyler genellikle uyumlu, suskun ve yabancıların yanında neredeyse “donup kalmış” kişilerdir.

Selektif mutizmin kesin nedeni bilinmemektedir. Bazı araştırmalar genetik olduğunu öne sürüyor Belirli kişisel ve ailesel özellikler seçici mutizmin ortaya çıkmasına katkıda bulunabilir. Selektif konuşmazlığa sahip bireyler, anksiyete bozukluğu ve/veya utangaçlık öyküsü olan ailelerden gelebilir. “Selektif ” terimi, bu çocukların bazı sosyal ortamlarda konuşamamaları anlamına gelir. Bunun nedeni altta yatan fiziksel bir anormallikten kaynaklanmaz.

Selektif mutizm tanısı kapsamlı bir tıbbi değerlendirme ile doğrulanabilir. Değerlendirme, emin olmak için işitme testlerini içermelidir. Çocuğun işitme engelli olmaması. Selektif mutizmi olan bir çocuk şunları yapma yeteneğine sahiptir: Konuşulan dili anlar ve konuşur ancak bazı sosyal durumlarda konuşmaz. Ebeveyn veya öğretmenler için Selektif Mutizm Anketi tanısal taramaya yardımcı olabilir.

Selektif mutizmin tedavisi davranış yönetimi ve psikoterapiden (bilişsel davranışçı terapi ve aile terapisi gibi) oluşur. Çok modlu bir yaklaşım sıklıkla tavsiye edilir. Selektif mutizm tedavisinde etkili olabilecek terapiler karşı koşullandırma, modelleme, şekillendirme (ardışık yaklaşımlar) ve beklenmedik durum yönetimidir.

Karşı koşullandırma, istenmeyen davranışlarla uyumlu olmayan yeni davranışlar geliştirmeyi içerir. Modelleme, uygun davranışın gösterilmesini içerir ve aynı zamanda etkili bir şekilde kendine modellemeyi de içerebilir. Kendini modelleme, çocuğun istenilen davranışı sergilediği, yani sosyal durumlarda konuştuğu, dijital olarak düzenlenmiş video/ses kayıtlarının tekrar tekrar izlenmesini içerebilir.

Şekillendirme, sonunda istenen karmaşık davranışa yol açacak basit davranışları aşamalı olarak güçlendirerek karmaşık davranışlar geliştirme yöntemidir. Bu amaca ulaşmak için rüşvet ve sonuçlardan kaçınılmalıdır. Acil durum yönetimi, bir şey doğru yapıldığında çocuğa olumlu destek sağlamaktan ve uygunsuz bir davranış meydana geldiğinde sonuçların alınmasından oluşur.