Progresif Osseöz Heteroplazi Nedir? Nedenleri, Belirtileri, Teşhisi, Tedavisi

Progresif osseöz heteroplazi (POH), vücudun normalde kemiğin bulunmadığı bölgelerinde anormal kemik gelişimi (heterotopik ossifikasyon) ile karakterize edilen son derece nadir bir hastalıktır.

Haber Merkezi / Bozukluk ilk olarak bebeklik döneminde ciltte düzensiz kemik oluşumu (kemikleşme) alanları olarak ortaya çıkar; Heterotopik ossifikasyon, derinin altındaki yağ alanları (deri altı yağ), kaslar, tendonlar, bağlar ve kası saran fibröz doku tabakaları (fasya) dahil olmak üzere yüzeysel ve derin bağ dokularını kapsayacak şekilde ilerler.

Bu anormal kemik oluşumu, etkilenen eklemlerin hareketini kısıtlayabilir ve/veya etkilenen uzuvların büyümesini engelleyebilir. Hastalığın seyri tahmin edilemez; Vücudun bazı bölgeleri ciddi şekilde etkilenirken diğerleri etkilenmeden kalabilir. POH tanısı ancak kemik oluşumunun daha derin bağ dokularına ilerlemesi durumunda konur. Aksi takdirde kemik oluşumu osteoma kutis olarak sınıflandırılır.

POH semptomları genellikle doğumda (konjenital) veya yaşamın ilk birkaç haftasında mevcuttur ve etkilenen kişi yaşlandıkça yavaş ve asimetrik olarak ilerleme eğilimindedir. POH’li bebeklerde tipik olarak makülopapüler döküntü (dermiste düzensiz kemik bölgeleri) bulunur. Başlangıçta, etkilenen cilt anormal derecede pürüzlü hissedilebilir.

POH’li bebeklerde en önemli bulgu ekstra iskelet kemiğinin gelişmesidir (heterotopik ossifikasyon). Başlangıçta deride kemik büyümesi gelişebilir (osseöz nodüller veya osteoma kutis adı verilen plaklar). Bu alanlar giderek yaygınlaşabilir ve daha da geniş sertleşmiş ve kalınlaşmış cilt alanları (dermal ossifikasyon) oluşturmak üzere birlikte büyüyebilir (birleşebilir). Hastalık ilerledikçe bu kemik oluşumları derinin daha derin katmanlarına (deri altı katmanlara) kadar uzanabilir. Sonunda fasya ve iskelet kası gibi vücudun çeşitli bağ dokularında anormal kemik büyümeleri meydana gelir.

Osteoma kutis veya POH’li çocuklarda ayrıca cilt yüzeyini kırarak tahrişe veya yüzeysel enfeksiyona neden olan keskin, iğne benzeri kemik çıkıntıları (spiküller) bulunabilir.

Kemiğin anormal gelişimi ilerledikçe eklemlerin hareketi kısıtlanabilir ve sonunda eklemlerin kilitlenmesine (ankiloz) neden olabilir. POH ayrıca vücudun herhangi bir bölgesindeki hareketi de kısıtlayabilir. Etkilenen kollar ve bacaklar deforme olabilir ve tam uzunluğa ulaşamayabilir. Bu, vücudun bir tarafında meydana gelebilir ve eşitsiz büyümeye yol açabilir; örneğin bir bacak veya bir kol diğerinden kısa olabilir. Vücudun bazı bölgeleri ciddi şekilde etkilenebilirken diğer bölgeleri etkilenmeden kalabilir. Bazı hastalarda lezyon oluşumu baskın olarak veya yalnızca vücudun bir tarafında (sol veya sağ) meydana gelir (hemimelik ilerleyici osseöz heteroplazi).

Ek olarak, omurga çevresinde kemik büyümesi meydana geldiğinde, etkilenen bazı bireylerde omurganın yana doğru anormal bir eğriliği (skolyoz) gelişebilir.

POH’un ilerlemesi aynı ailenin üyeleri arasında bile oldukça değişkendir. Bazı bireylerde son derece yavaş ilerleyebilir; diğerlerinde ise daha hızlı ilerleyebilir. Çoğu birey, durumun kademeli olarak ilerlemesini yaşar.

POH’da heterotopik kemik oluşumu, doğası gereği endokondralden ziyade intramembranöz olabilir ve herhangi bir inflamatuar bileşen tanımlanmamıştır. Histolojik olarak, menşei tam olarak bilinmeyen hücre(ler) olmasına rağmen, kemiğin doğrudan yağ stromal dokusundan ortaya çıktığı görülebilir.

Ekstra iskelet kemiği oluşumunun uyarılmasına ek olarak, GNAS genindeki etkisizleştirici mutasyonlar, fare modellerinde değişen iskelet kemiği kalitesiyle ilişkilendirilmiştir. POH’da iskelet kemiği kalitesine ilişkin ayrıntılı çalışmalar kapsamlı bir şekilde araştırılmayı beklemektedir.

Bazı POH vakalarına GNAS geninin bozulması veya değişiklikleri (mutasyonlar) neden olabilir   . İncelenen POH hastalarının yaklaşık dörtte üçünde etkisizleştirici  GNAS  gen mutasyonları var.

GNAS   (guanin nükleotid bağlayıcı protein, alfa uyarıcı polipeptit) geni, araştırmacıların kemik büyümesini destekleyen ve hücre kaderini yönlendiren proteinlerin (diğer genler tarafından üretilen) aktivitesini düzenlemede rol oynayabileceğine inandıkları bir proteinin üretilmesine (kodlanmasına) yönelik talimatlar içerir . kararlar. POH’da GNAS geninin mutasyonu, Gsα proteininin eksikliğine veya işlevsizliğine neden olur. GNAS genindeki mutasyonların POH semptomlarına nasıl   yol açtığı henüz bilinmiyor, ancak kanıtlar bu süreçte “kirpi” sinyal yolunun aktivasyonunu gösteriyor.

Çoğu POH vakası, GNAS geninin spontan (sporadik) genetik değişiminin (yeni mutasyon) sonucu olarak rastgele meydana gelir . Ancak bu mutasyon aynı zamanda bir ebeveynden de kalıtsal olabilir ve otozomal dominant kalıtımı takip edebilir. Baskın genetik bozukluklar, belirli bir hastalığa neden olmak için çalışmayan bir genin yalnızca tek bir kopyasının gerekli olduğu durumlarda ortaya çıkar.

POH ile ilişkili spesifik bir gen düzenleme süreci, genetik damgalama olarak bilinir. Herkeste her genin (X ve Y kromozomlarındaki genler hariç) biri babadan, diğeri anneden alınan iki kopyası vardır. Çoğu durumda her iki gen kopyası da “açılabilir” ve aktiftir. Bununla birlikte, bazı genler, o genin hangi ebeveynden geldiğine bağlı olarak (genetik damgalama) tercihen susturulmuş veya “kapatılmış” olarak korunur.

Genetik damgalama, DNA metilasyonu adı verilen bir süreç aracılığıyla kimyasal düzenlemeyle kontrol edilir. Normal gelişim için uygun genetik damgalama gereklidir. Arızalı damgalama, POH dahil çeşitli insan hastalıklarıyla ilişkilendirilmiştir. POH’li bireylerde  GNAS  geninin kusurlu kopyası babadan miras alınır. Arızalı bir  GNAS  geni anneden miras alınırsa, bireylerde tipik olarak Albright kalıtsal osteodistrofi (AHO) ve/veya psödohipoparatiroidizm tip 1a (PHP1a) olarak bilinen ilişkili ancak klinik olarak farklı bozukluklar gelişir.

POH tanısı kapsamlı bir klinik değerlendirme, karakteristik fiziksel bulgular ve fasyanın derin bağlantısında POH için karakteristik görünümle birlikte heterotopik ossifikasyonun varlığını gösteren testlerle (örneğin, röntgen veya röntgenogramlar ve BT taramaları) doğrulanabilir. , kaslar, tendonlar, kaslar ve/veya bağlar.

Alt ekstremiteleri içeren POH’li kişilere yardımcı olmak için yürüme ve ağırlık taşımaya yardımcı olan özel ayakkabılar, destekler ve diğer cihazlar kullanılmıştır. Mesleki terapi değerlendirmeleri ve günlük yaşam aktiviteleri için uygun yardımcı cihazlar, POH’nin üst ekstremiteyi etkilediği kişiler için yararlı olabilir. Bu hastalıkta yaygın olan kemik büyümelerinden etkilenmeyen cilt bölgelerine aşı yapılmalıdır. Diğer tedaviler semptomatik ve destekleyicidir. Bu bozukluğu olan bebeklere yönelik bir ekip yaklaşımı faydalı olacaktır ve özel sosyal, eğitimsel ve tıbbi hizmetleri içerebilir.