Fibröz Displazi Nedir? Bilinmesi Gerekenler

Fibröz displazi (FD) nadir görülen bir kemik hastalığıdır. Bu bozukluktan etkilenen kemiğin yerini anormal yara benzeri (lifli) bağ dokusu alır. Bu anormal fibröz doku kemiği zayıflatır, onu anormal derecede kırılgan ve kırılmaya yatkın hale getirir. Etkilenen bölgelerde ağrı oluşabilir. 

Haber Merkezi / Çocuklar büyüdükçe etkilenen kemik şekilsizleşebilir (displastik). FD yalnızca tek bir kemiği etkileyebilir (monostotik hastalık) veya bozukluk yaygın olabilir ve vücutta birden fazla kemiği etkileyebilir (poliostotik hastalık). Bozukluğun şiddeti kişiden kişiye büyük ölçüde değişebilir. 

İskeletin herhangi bir kısmı etkilenebilir, ancak bacaklardaki uzun kemikler, yüz ve kafatası kemikleri (kraniofasiyal bölge) ve kaburgalar en sık etkilenir. FD genellikle çocuklarda veya genç yetişkinlerde teşhis edilir, ancak hafif vakalar yetişkinliğe kadar teşhis edilemeyebilir. Bazı durumlarda FD tedavi gerektirmeyebilir; diğer durumlarda bazı ilaçlar ve cerrahi prosedürler önerilebilir.

FD’nin şiddeti ve spesifik semptomları kişiden kişiye büyük ölçüde değişebilir. Etkilenen kişilerin çoğunda yalnızca bir kemik bulunur ve sıklıkla ilişkili hiçbir semptom yoktur (asemptomatik). Çoğu zaman FD, başka bir nedenle röntgen çekildiğinde tesadüfen keşfedilir. Tersine, etkilenen bazı bireylerin birden fazla kemiği etkilenebilir ve ciddi ve potansiyel olarak sakatlayıcı veya şekil bozucu semptomlar geliştirebilir. Etkilenen bireylerin çoğunda semptomların başlangıcı genellikle çocukluk çağındadır; bozukluğun başlangıcının 10 yaşından sonra ortaya çıkması alışılmadık bir durumdur.

FD iyi huylu (kanserli olmayan) bir hastalıktır ve yayılmaz. Bozukluktan etkilenen kemik veya kemikler genellikle yaşamın erken dönemlerinde oluşur ve yeni alanların etkilenmesi çok nadirdir. Etkilenen alanlar lezyonlar olarak tanımlanabilir. FD lezyonları, etkilenen kemiğin büyümesi bitene kadar giderek büyüyebilir ve genişleyebilir. Bu lezyonlar sonunda etkilenen kemiklerin anormal derecede zayıflamasına, şekilsizleşmesine ve kırılmaya yatkın hale gelmesine neden olabilir. Kemik ağrısı da oluşabilir ve bazı hastalarda şiddetli olabilir.

FD ile ilişkili spesifik semptomlar, ilgili spesifik kemiklere bağlıdır. İskeletin herhangi bir kısmı potansiyel olarak etkilenebilir, ancak kolların ve bacakların uzun kemikleri, yüz ve kafatası kemikleri (kraniyofasiyal bölge) ve kaburgalar en sık etkilenir. Monostotik FD sıklıkla kaburgalarda ağrısız bir şişlik olarak ortaya çıkar. Omurgayı etkileyen FD, omurganın anormal eğriliğine (skolyoz) neden olabilir. 

Bacaklardaki uzun kemikler etkilendiğinde, yürürken veya ayakta dururken yük taşımaya bağlı olarak sık sık kırıklara yol açabilmektedir. Ek olarak, uzun kemikler sonunda eğilebilir. Çocuklarda bacaklar eşit uzunlukta olmayabilir (uzuv uzunluk farklılığı). Sonuçta bu durum kişinin yürüme yeteneğini etkileyerek anormal bir yürüyüşe (örneğin topallayarak yürüme) neden olabilir.

Kraniofasiyal bölgenin FD’si, lezyon(lar)ın tipine ve spesifik lokasyonuna bağlı olarak çeşitli semptomlara neden olabilir. Bu tür semptomlar arasında ağrı, burun tıkanıklığı, yanlış hizalanmış veya yer değiştirmiş dişler, düzensiz çeneler ve yüzün bir tarafının diğer tarafıyla eşleşmediği yüz asimetrisi yer alabilir. 

Kraniyofasiyal bölgedeki FD, yüz özelliklerini değiştirerek anormal derecede belirgin bir alına (frontal çıkıntı), şişkin gözlere (proptoz) ve gözlerin dikey pozisyonlarında farklılığa ve böylece gözlerin düzensiz olmasına (dikey distopya) neden olabilir. Yüz anormalliğinin derecesi kişiden kişiye büyük ölçüde değişebilir. Bazı durumlarda kafatasının şekli değişebilir.

FD, anormal doku gelişimi alanları yakındaki sinirleri sıkıştırabileceğinden potansiyel olarak çeşitli nörolojik semptomlara neden olabilir. Spesifik semptomlar ilgili spesifik sinirlerle ilgilidir. Örneğin kafatasındaki optik ve işitsel sinirlerin sıkışması nedeniyle görme kaybı ve işitme bozukluğu meydana gelebilir. Ancak görme kaybı ve işitme kaybı yalnızca nadir durumlarda ortaya çıkar.

Etkilenen kemiğin anormal yapısı komşu eklemlerde dejeneratif artrite yol açabilir. FD’li kadınlar, FD’de bulunan östrojen reseptörleri nedeniyle hamilelik sırasında artan ağrı riskiyle karşı karşıya kalabilir.

FD’nin altında yatan neden tam olarak anlaşılamamıştır. Araştırmacılar, bozukluğun GNAS1 adı verilen gendeki bir değişiklikten (mutasyondan) kaynaklandığına inanıyor . Bu gen mutasyonu embriyonun döllenmesinden sonra meydana gelir (somatik mutasyon) ve bu nedenle kalıtsal değildir ve etkilenen bireyler mutasyonu çocuklarına aktarmaz.

Etkilenen bireylerde bu genin normal bir kopyasına sahip bazı hücreler ve anormal gene (mozaik desen) sahip bazı hücreler bulunur. FD semptomlarının değişkenliği kısmen sağlıklı hücrelerin anormal hücrelere oranından kaynaklanmaktadır. Araştırmacılar bu somatik mutasyonların neden meydana geldiğini bilmiyor; bilinmeyen nedenlerle (ara sıra) rastgele gelişiyor gibi görünüyorlar.

GNAS1 geni , G-proteini olarak bilinen bir proteini oluşturur (kodlar). FD’de, GNAS1 genindeki bir fonksiyon kazanımı mutasyonu, bu G-proteininin aşırı üretimiyle sonuçlanır. Bu da, kemikteki osteoblastların değişiminde (farklılaşmasında) rol oynayan siklik adenozin monofosfat (cAMP) olarak bilinen bir molekülün aşırı üretimiyle sonuçlanır. 

Osteoblastlar yeni kemik oluşturan kemik oluşturucu hücrelerdir. İnsan iskeleti sürekli değişen (yeniden şekillenen) canlı bir dokudur. FD’nin artan kemik döngüsünü içerdiğine inanılmaktadır. Kemik döngüsü, kemiğin yavaş yavaş parçalandığı (kemik erimesi) ve daha sonra yeniden oluştuğu normal bir süreçtir. Kemik döngüsü, osteoblastları ve kemik emilimini kontrol eden hücreleri (osteoklastları) içerir. Osteoklastlar ve osteoblastlar arasındaki etkileşim kemiğin nasıl yeniden şekilleneceğini belirler. 

Etkileşim birçok faktörü içeren karmaşık bir süreçtir. GNAS1 geninin mutasyonuna bağlı olarak osteoblastların hatalı farklılaşmasının FD gelişimine katkıda bulunduğuna inanılmaktadır. Osteoklastların kemiğin çıkarılmasındaki aktivitesi muhtemelen olgunlaşmamış osteoblastlar ve fibröz doku dahil olmak üzere iskelet progenitör hücrelerinin büyümesi ve çoğalması için daha fazla alana sahip olmasına izin verir.

Osteoblastlara ek olarak endokrin veya deri hücreleri gibi diğer hücreler de dahil olduğunda McCune-Albright sendromu gelişir.

Fibröz displazi tanısı, karakteristik semptomların tanımlanmasına, ayrıntılı hasta geçmişine, kapsamlı bir klinik değerlendirmeye ve çeşitli özel testlere dayanır. Monostotik FD’nin hafif formları olan bireylere, başka bir nedenden dolayı röntgen çekilirken tesadüfen teşhis konulabilir.

FD’nin tedavisi, her bireyde belirgin olan spesifik semptomlara yöneliktir. Tedavi, uzmanlardan oluşan bir ekibin koordineli çabalarını gerektirebilir. Çocuk doktorları, genel dahiliye uzmanları, ortopedi cerrahları, endokrinologlar ve diğer sağlık profesyonellerinin, çocuğun tedavisini etkileyecek sistematik ve kapsamlı bir planlama yapması gerekebilir. Tüm aile için psikososyal destek de önemlidir.

Spesifik terapötik prosedürler ve müdahaleler, hastalığın ilerlemesi gibi çok sayıda faktöre bağlı olarak değişiklik gösterebilir; lezyon(lar)ın boyutu; belirli semptomların varlığı veya yokluğu; bireyin yaşı ve genel sağlığı; ve/veya diğer unsurlar. 

Belirli ilaç rejimlerinin, cerrahi tedavilerin ve/veya diğer tedavilerin kullanımına ilişkin kararlar, hekimler ve sağlık ekibinin diğer üyeleri tarafından, hastanın durumunun özelliklerine göre hastaya dikkatli bir şekilde danışılarak verilmelidir; olası yan etkiler ve uzun vadeli etkiler de dahil olmak üzere potansiyel faydalar ve risklerin kapsamlı bir şekilde tartışılması; hasta tercihi; ve diğer uygun faktörler. FD’li bireylerin tedavisine aşina olan bir hekime/doktorlara görünmeniz önerilir.

Çoğu durumda FD lezyonları herhangi bir belirtiye neden olmaz (asemptomatik). Bu gibi durumlarda, ihtiyaç duyulan tek şey gözlem ve hasta eğitimi olabilir. Lezyonun ilerleyip ilerlemediğini belirlemek için altı ayda bir takip röntgeni çekilmesi önerilir.

FD’li bireyler, pamidronat veya alendronat gibi bifosfonatlar olarak bilinen ilaçlarla tedavi edilmiştir. Bu ilaçlar kemik erimesini engelleyerek kemik dönüşümünü azaltır. İlaçla birlikte kalsiyum ve D vitamini verilebilir. Etkilenen bazı bireyler bu tür tedaviye olumlu yanıt verirler ve asıl fayda kemik ağrısının azalmasıdır. 

Etkilenen diğer kişiler bifosfonatlarla tedaviye yanıt vermez veya başlangıçtaki iyileşme döneminden sonra nüks eder. Poliostotik FD’li bireylerde kemik ağrısının tekrarlaması daha sık görülür. Bu gibi durumlarda en güçlü bisfosfonat intravenöz zoledronik asit kullanılabilir ve kemik ağrısını iyileştirmede en etkili olanıdır.

Çoğu doktor konservatif bir strateji önermesine rağmen, FD’li bireyleri tedavi etmek için sıklıkla cerrahi kullanılır. Sadece herhangi bir şekilde zorluk yaratan lezyonlarda ameliyat yapılmalıdır. Şekil bozukluğunu veya deformiteyi düzeltmek, uzuv uzunluğu farklılığını düzeltmek, semptomatik lezyonları (örn. ağrıya neden olanlar ve/veya sinire baskı yapanlar) ortadan kaldırmak, skolyoz gibi spesifik komplikasyonları tedavi etmek veya kırığı önlemek için cerrahi yapılabilir. Monostotik FD’li erişkinlerin çoğunda standart cerrahi prosedürler etkilidir.