Afif Yesari Kimdir? Hayatı, Eserleri

16 Nisan 1922 yılında İstanbul’un Kadıköy İlçesi’nde dünyaya gelen Afif Yesari, 23 Ağustos 1989 yılında İstanbul’da hayatını kaybetti. Afif Yesari, eserlerinde, İzzet Günkaya ve Muzaffer Ulukaya (eşinin adı) imzalarını da kullandı.

İlkokuldan sonra özel öğrenim gördü, kendi kendini yetiştirdi. Tiyatro çalışmalarına 1945 yılında Atila Revü Opereti’nde dansör olarak başladı. Bir süre gezici tiyatro topluluklarında aktör olarak yer aldı. 1961 yılında Ses Tiyatrosunda Sel adlı oyunda başrol oynadı.

Tanin, Son Havadis, Hürvatan, Dünya gazeteleri ve Hayat dergisinde gazeteci-yazar olarak çalıştı. Dergi ve gazetelerde magazin ve sinema eleştiri yazıları yazdı, düzeltmenlik yaptı. Gazeteciliğinin yanı sıra aktörlük yaptı; İstanbul Şehir Tiyatrosu’nda, özel tiyatrolarda ve filmlerde aktör olarak rol aldı.

Sinemaya Efe Aşkı (1948) filmi ile giren Yesari; Gençlik Hülyaları (1962), Bütün Suçumuz Sevmek (1963), Sürtük (1965), Cici Kızlar (1965), Kaldırım Çiçeği (1969) gibi pek çok filmde aktör olarak yer aldı. Dilberler Yuvası (1962), Derdimden Anlayan Yok (1962) gibi filmlere de senaryo yazarlığı yaptı. Radyo oyunları ve skeçler kaleme aldı.

24 Aralık 1954’te İstanbul Teknik Üniversitesi televizyonunda yayımlanan Mektup adlı ilk yerli televizyon oyununun senaryosunu yazdı.12-26 Şubat 1973 tarihleri arasında ülkemizde ilk kez dört farklı dilde düzenlenen bir şiir sergisi açtı.

Afif Yesari’nin eserleri: Tren Yolu (1949 Hikaye), İşte Beyoğlu Rafet (1950 Röportaj), Hafta Tatili Sulhi (1954 Hikaye), Dudakları Barut Kokuyordu (1963 Roman), Artist Olmak (1965 İnceleme), Ölüm Şatosu (1967 Çeviri),
Tiyatro ve İnsan (1967 İnceleme),

Soytarının Biri (1967 Tiyatro), Olduğu Gibi (1968 Tiyatro), Düşünce Tiyatrosu (1968 İnceleme), Boşluk (1970 Şiir), Ruhlar Konuşuyor (1971 İnceleme), Boşluk 73 (1973 Şiir), Uzak (1974 Tiyatro), Hengâme (1979 Roman), Çağlar Boyunca Büyü ve Büyücülük (1980 İnceleme),

İnsanlar ve Öyküler (1985 Hikaye), Şalter (1984 Roman), İstanbul Hatırası Türkiye Turing ve Otomobil (1987 Röportaj).

Paylaşın

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir