Ramazan Teknikel Kimdir? Hayatı, Eserleri
20 Mart 1955 yılında Adıyaman’ın Besni İlçesi’nde dünyaya gelen Ramazan Teknikel, ilk ve orta öğrenimini doğduğu ilçede tamamladı. Besni İlk öğretmen Okulu’nu bitirdi. Anadolu’nun birçok yöresinde uzun yıllar sınıf öğretmeni olarak görev yaptı. Anadolu Üniversitesi Eğitim Ön Lisans Programını bitirdi. 2003 yılında emekli oldu. 2007’de Ankara’ya yerleşti.
Haber Merkezi / İlk yazısı Milliyet Sanat’ta (1977), ilk şiiri Türk Dili Dergisi’nde (1978) yer aldı. Şiir, öykü ve denemeleri Türk Dili Dergisi, Yeditepe, Varlık, Oluşum, Milliyet Sanat, Dünya Kitap, Sözcükler, Özgür Edebiyat, Hürriyet Gösteri, Roman Kahramanları, Çağdaş Türk Dili, Üvercinka, Sincan İstasyonu… vb. dergilerde yayımlandı. Özellikle 1975- 1982 yılları arasında yurt genelinde çıkan tüm edebiyat dergilerini abone olarak izledi. Mavi (Gaziantep-2005) ve Sincan İstasyonu (Ankara-2007) adlı edebiyat dergilerinin kurucuları arasında yer aldı. Birçok şair ve yazarla söyleşi yaparak dergilerde yayımladı.
Aldığı Ödüller: Edremit Belediyesi- Sabahattin Ali Şiir Ödülü (2010), Çağşad- Abdülkadir Bulut Şiir Ödülü (2011), Niksar Belediyesi- Cahit Külebi Şiir Ödülü (2012), İsveç Tavkirar Şiir Ödülü (2013), Amasya Belediyesi Mihrî Hatun Şiir Ödülü (2016).
Şiir ve yazıları birçok ortak kitapta, şiir yıllığında yer aldı. Edebiyat çevresinde; kendine özgü şiir dili olan ve Türkçe’nin ses ve anlam dokusunu iyi kullanan bir şair olarak tanımlanmıştır. Mustafa Yıldız; şiirlerini değerlendirdiği yazısında şunları söyler: Geçen yıl Sincan İstasyonu’nda birbirinden güzel şiirler yayımlandı. Ramazan Teknikel’in ‘Üç Kirpi Geçtiydi’ adlı şiiri; farklı yorum ve çağrışımlara açık, pürüzsüz, belirli bir derinliğe sahip olması ve sözcüklerinin alışılagelmişin dışındaki kullanımı nedenleriyle, bu satırların yazarının gönlünde en çok yer eden şiir oldu. (Kaynak: teis.yesevi.edu.tr)
“Fesleğensiz Baharsız”
Hani fesleğenleri koparmayacaktın
Sen demiştin bunu, yollarda bahar vardı
Hani küçük mutluluk kredileri açtıracaktın
Bak ayrılığın bile hüznü yok
Fesleğensiz baharsız.
Bana söz ver baharı unutmayacağına
Bu bir deniz kazasından artakalan
söyleminle
Pazarları fesleğenleri koparma n’olur
Bak türkülerin eski tadı yok, baharın da.
“İnsan En Çok Kendine Benzer”
İnsanın hayalleri de kendine benzer, özgürlükleri de
Şiir yazması, manavdan kiraz alması, balık tutması,
Kapıya üç kez vurması, evde çiçek yetiştirmesi,
Suda taş sektirmesi bile kendine benzer.
İnsanın hayalleri de kendine benzer, öyküleri de
Pazar sabahlarına hazırlanması, tütün içmesi,
Denize bakması, gülmesi, kavgaya bulaşması,
İnsan dünyada en çok kendine benzer.
“Yaz ve Yosun”
yaz yosuna der:
“Kendinle sınırla yeşili
bir kitabe, gibi dur
cemre güzelliğiyle kalıcı ol
sonra tanımla kendini
döner giderim nasıl olsa.”
ama yosun, yosunluğunu bilir:
“Kendi kimliğimi unuttum ben
bir tarla kuşu kondu sırtıma
kendini acındırdı.”
yaz ve yosun
iki dost.
