Timuçin Özyürekli kimdir? Hayatı, Eserleri
19 Ağustos 1950 yılında Manisa’nın Turgutlu ilçesinde dünyaya gelen Timuçin Özyürekli, ilk, orta ve lise öğrenimini Manisa’da tamamladı. Dokuz Eylül Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi İşletme Bölümü’nden mezun oldu.
Haber Merkezi / İzmir’de “Devrimci Kültürde Çıkış” ve “Agora” adlı iki dergi çıkardı. Cumhuriyet gazetesi Kitap eki için kitap tanıtım yazıları kaleme aldı. TRT İzmir Radyosu için şiir ve öykü programı olan “Düşler Bahçesi”ni hazırladı ve iki yıl boyunca bu programın sunuculuğunu yaptı.Timuçin Özyürekli’nin eserleri sırası ile Yeditepe, Yansıma, Yarına Doğru, Doğrultu, Dönemeç, Yeni Sanat, Türkiye Yazıları, Yürüyüş, Sanat Emeği, Bilim ve Sanat, Sanat-Edebiyat/81, Gerçek Sanat, Varlık, Adam Sanat, Mecene, Kum ile kendisi tarafından çıkarılan Devrimci Kültürde Çıkış ve Agora dergilerinde yer buldu.Türkiye Yazarlar Sendikası ve Edebiyatçılar Derneği üyesi olan Timuçin Özyürekli, TAYAD, Petrol-İş ve İzmir, Buca Belediyesi Ali Rıza Ertan şiir ödüllerinin sahibi oldu.
Eserlerinde yapay olanın çekiciliğini aşarken kendine üç yol çizmiştir : Bunlardan ilki, birey olarak kendi gelişim çizgisini ele almaktır. Yalnız bunu yaparken, yaşamın çekici gelen dilimlerinin ardından giderek diğer bölümlerin üstü örtülmemiştir. İkincisindeyse Özyürekli, birey olarak kendi gelişimini besleyen ve bütünselliğin temel parçalarından biri olan dış gerçekliği ele almıştır. Üçüncü çizgi, bu iki çizginin verilerinden de yararlanarak bir bileşim şiiri yazılarak oluşturulmuştur. Eserleri bağlamında bakacak olursak eserlerinde daha çok milli mücadele ve bağımsızlık temaları işlenmiştir.
“Doğum Günün Kutlu Olsun”
Doğum günün kutlu olsun
karpuz, ince dilim kaşar peyniri, buzlu rakı
bahar günü kardeşlik adına yola çıktığımız
sonra ihanetle kucaklaşan eski dostlarım
yeni yaşımı kutlarken tek başıma, nerdesiniz?
karpuz, ince dilim kaşar peyniri, buzlu rakı
annem nasıl öldüyse ben de öleceğim elbet
ne sevdiğim kuşlar kaldı ne yoldaş kediler
içtim bir pamukla su içer gibi sessizliği
karpuz, ince dilim kaşar peyniri, buzlu rakı
düşlerim gerçekleşmedi akan yorgun ömrümde
bir kız sevdim sanırsın göl üstünde nilüfer
hayat sorularıyla cehennem oldu hep içimde
karpuz, ince dilim kaşar peyniri, buzlu rakı
elveda gençliğim, acılı orta yaşım, anılarım
bir şiirin güzel bir dizesine canımı verirdim
ya da babamın dizinde yatıp türkü dinlemeye
karpuz, ince dilim kaşar peyniri, buzlu rakı
tahta masanın köşesinde yıpranmış kitaplar
yıllar sonrasına kalsın, fotoğrafımı çeksinler
bir martıyı gagasından öperken, ellerim ıslak
hoşgeldin yeni yaşım: doğum günüm kutlu olsun
“Dersimli Bedri”
Dersimli Bedri,
kendi yurdunda sürgün, daldaki filiz,
karla-buzla yuğmuş çatal yüreğini.
sırtında küçük bir denk içinde anılar
bir heybe dolusu toplanmış kara kekik!…
acıyı tanıdı, oğlu vurulup düştüğünde,
öfkeyi zaman denilen sarnıca sardığında
biricik kızının kocası sınırda bir mayınla…
boş tabutunu gömdüler rahmetsiz toprağa
hep düşünür, ama kıyamaz kendi canına;
ne ölüm aklar gözlerini, ne de hayat!..
göğsünde sancıdır yaşanan yıkım günleri
yenik düşer, erken gelir beklenen kıyamet!..
duymuyor artık ölüm çığlıklarını, sağır,
ince kıyılmış tütünle bir sigara sarıyor;
dumanında deli Munzur köpürerek akıyor
şimdi demir ağlarda çırpınan bir alabalık,
Dersimli Bedri…
