1929 yılında Trabzon’da dünyaya gelen Ömer Nida Bıçakçı, 11 Şubat 2004 yılında İstanbul’da hayata gözlerini yummuştur. Ömer Nida Bıçakçı, ilkokulu Mardin Gazipaşa İlkokulu’nda okuduktan sonra ortaokulu Kadıköy Kemal Atatürk Ortaokulu’nda sınavlara dışarıdan girerek bitirdi.
Haber Merkezi / Beyoğlu Atatürk Erkek Lisesi’ndeki eğitimini yarıda bıraktı. Adana Sümerbank Bez Fabrikasında puantör olarak çalışan Ömer Nida (1950-1959), daha sonra İstanbul’a yerleşerek Galatasaray Lisesi’nde yöneticilik yaptı (1959-1964). Şef olarak çalıştığı Akbank Genel Müdürlüğünden emekli oldu (1964-1974). İlk üyesi ve kurucularından olduğu Türkiye İşçi Partisi’nin Kartal İlçe Başkanlığını yaptı (1961-1968).
1952’de ”Gölgeli Dere” isimli şiiri 20. Asır dergisinde yer aldı. Türk Dili, Yelken, Yeni Ufuklar, Kayalık, Güzel Yazılar, Gerçek Sanat dergilerinde şiirleri; Cumhuriyet, Güneş, Milliyet, Evrensel ve Emek gazetelerinde yazıları yayımlandı. 1991’de Neyzen Tevfik Hiciv Yarışmasında birincilik ödülünü, 1998’de ise ”Bitmez Tükenmez İstanbul” adlı şiiriyle İstanbul Büyükşehir Belediyesinin düzenlediği Gülhane Festivalinde başarı ödülünü kazandı. Şiir, hikâye, deneme, inceleme ve anı türlerinde eserler verdi.
Eserleri:
Şiir: İskeledeki Işık (1958), Bir Sürgün Mavi (1960), Kum (1985), Padişahlar Taşlaması (manzum gülmece, 1996), Aşk Kurultayı (Toplu Eserleri 2, söyleşi eklenmiş şekliyle, 1996), Padişahlar Taşlaması (gülmece koşuk, 1996), Dikenler de Okşanır (1985-95 arası yazılan şiirleri, 1996).
Öykü: Yaşayıp Gitmek (1996).
Anı, deneme, inceleme: İşçi Tiyatrosuna Doğru (Denemeler, 1970), Yarın Biz Konuşacağız (TİP anıları, 1989), Başlangıçtan Günümüze Kadın Romancılarımız (Derleme, 1991), Halk – Sanat İlişkileri (1996), Sanatta Kişilik Sorunu (1996), İçki, Meyhane ve Çilingir Sofrası (1998).
Araştırma, inceleme: Kadın Romancılarımız – Başlangıçtan Günümüze Kadar 1892-1991 (1991).
“İskeledeki Işık”
Tam vaktinde çıkageldin ‘Mimiko’
Deli sessizliğim düşerken ortalığa
……………
Çakıllar bir rüzgarlık yosun taşırdı,
Öğrendik eksiğini büyük solumamızın,
Ve bir tilcik yaşamak sanki,
Kavruk muydu geceler; gördük, öğrendik…
……………
Hadi kapat kirpiklerini, kapat ‘Mimiko’
İskeleden bir ışık bize bakıyor…
