1976 yılında İzmir’in Selçuk İlçesi’nde dünyaya gelen Veysel Erol,, 2 Temmuz 2014 günü Selçuk Tahsin Ağa Camii’nde kılınan namazdan sonra, Selçuk Mezarlığında toprağa verildi. Veysel Erol, evli ve üç çocuk babasıydı.
Haber Merkezi / Emekli öğretmen olan Veysel Erol, Selçuk’un en önemli değeri Efes Antik kenti ve Meryemanı’nın Türkiye ve yurtdışında daha iyi tanınması için sayısız haber ve araştırmaya imza attı. Son yıllarda Selçuk’un öne çıkan bir başka değeri Şirince’nin adının duyulmasına da katkı veren Veysel Erol, basın camiasında sevilen bir gazeteciydi.
Şiirlerinde serbest ölçü kullanan Veysel Erol, tabiat ve insan sevgisini işler. Göz Banyosu (2006) adlı şiir kitabında da sosyal temalı ağırlıklı metinleri vardır.
“Birinci Manken”
yüzünü gördüğüm kaşıkta
sıcak bir ceset var
gümüşe tapıyorum
gümüşü okşayan
masada yangın var
yangın dildir
nesnelerin dili
sığıntıyı
ünlemlere saklar
yankıyı
yansısız bir aynaya
-sakın
bağırma
beni ruj tutar
ağızda kurşun
elde kalem var
duydun mu
yemek bitmedi daha
tabakta
göğsümün topukları var
“Hasatçı”
ben bir ikindi uykusuyum, rüzgârda
çiçeklere bakmak modaydı, kentte uçuşan
bir tuğlada pıhtılaşmış yazı, saçları kızıl
elleri kil, kadınlığı 1945 almanyası
ben bir ikindi uykusu, henüz soğumuş
pis kokularda yatan şiir
son kurşun: gençlik modaydı
ölmek için daima zaman vardı,modaydı
sarı hem çok yakındı, ateş
teknemim ağzı: yakın şiirleri
patlasın şakağımızda yüreğin kızgın öküzü
kuruyan kelimeler tutuşsun insan tarlasında
ağır ağır, dil oynasın
deniz bu, cansızlık modaydı: mavi
kendini koklayan bir kırmızıydı, beyaz
hep beyazdı zaman, modaydı
